Vrijdag ontmoette ik Cody Keenan, speechschrijver en ghostwriter van Obama. Als business storyteller én speechschrijver was ik blij met zijn kernboodschap: de 3 geheimen van een goede speech zijn authenticiteit, empathie en… storytelling. En wat voor Obama geldt, geldt voor iedere leider en leidinggevende die mensen wil raken en bewegen…
Kerst- en nieuwjaarstoespraken kunnen waardevolle overgangsrituelen zijn: momenten om samen iets af te ronden of op te starten. En voor leiders zijn het gouden momenten om zich weer steviger met hun medewerkers te verbinden. De praktijk leert jammer genoeg, dat ze vooral worden gezien als verplichte nummers. Iets wat ‘even moet gebeuren voordat we met elkaar aan de borrel gaan’. Hoe voorkom je dat ze eerder bijdragen tot vervreemding dan tot herkenning? Tot afstand in plaats van verbinding?
Een organisatie kan niet zonder verhaal of – op z’n minst – zonder ‘narrative’. Maar uiteindelijk is de vraag: wordt het verhaal of ‘narrative’ ook waargemaakt? Vallen identiteit en imago samen? Drie tips om daar verhalen voor in te zetten…
Wat gebeurt er als je je werk framet als een niemendalletje? De kans is groot dat het dat dan ook wordt. Ik zag het laatst vóór mijn ogen gebeuren, op een vlucht van Santiago naar Buenos Aires. Framing heeft, voordat je het weet, een zelfvervullend effect. Hoe praat jij over je werk?
Framing is een fantastisch instrument voor wie overtuigend wil communiceren. Want wie wil er nog een plofkip op z’n bord? Maar framing heeft ook een donkere kant. Door de heftige frames waarmee we elkaar op dit moment om de oren slaan, houden we elkaar in een houtgreep die verbinding in de weg staat en beweging belemmert. Ook in onze organisaties!
Het verhaal van ‘Ellen’ laat zien hoe één verhaal een kostbaar programma redde. Kan het echt zo simpel zijn? Ja. Maar het vraagt wel om een weloverwogen en deskundige inzet van storytelling. Laat je inspireren door dit krachtige voorbeeld…..
Het verhaal over de slapeloze nachten van ‘Gert’ illustreert waarom de cascade in verandercommunicatie niet erg effectief is. Hoe breng je met storytelling wél een betekenisvolle dialoog op gang?
Nogal wat organisaties hebben interne communicatie een paar jaar geleden ‘afgeschaft’ als aparte afdeling of discipline. Leidinggevenden werden integraal verantwoordelijk. Dat klinkt als een goed idee: niemand zal ontkennen dat leidinggevenden zelf met hun medewerkers moeten kunnen communiceren. Maar waarom werkt dat zelden? En hoe kun je juist daarom je rol als communicatieadviseur versterken?
