Iedere veranderende organisatie en ieder veranderteam kan in een voorspelbare loop terechtkomen van weerstand en gedoe. Of ze kunnen de vloek van de loop doorbreken door onderweg te leren. Groundhog day of happy end: that’s the question.
Echte verandering gebeurt niet door bordjes te verhangen, mensen op training te sturen, een nieuwe visie op intranet te zetten of een roadshow langs de afdelingen te houden. Maar door gesprekken en dialoog. “Veranderen is meer dan wat ook door middel van taal en communicatie een nieuwe werkelijkheid creëren”, zeggen De Caluwé en Vermaak daarover. Maar kunnen we dat nog: goede gesprekken voeren en een dialoog op gang krijgen en houden? En hoe kan storylistening daarbij helpen?
NRC-columnist Caroline de Gruyter spoort onze leiders aan om ons, burgers, het grotere narratief te laten zien. Pas dan kunnen we écht in beweging komen en ons gedrag veranderen waar dat nodig is. Columnist Ewoud Sanders wordt juist gek van dat woord narratief.
Waarom hebben we toch zo’n groter narratief nodig om in beweging te komen, zowel in de samenleving als in onze organisaties? Maar waarom werkt de suggestie van het bestaan van dat ene, ware narratief eerder averechts? Wat werkt beter?
Op Volkskrant.nl pleit gastcolumnist Tineke Bennema ervoor om op te houden met verhalen vertellen en ons op de data te richten [1]. Zij is de laatste tijd niet de enige. Het laat zien dat er nog veel onbekendheid is met het vak Business Storytelling (& storylistening). Dat vak is bovendien niet synoniem aan marketing, zoals Bennema ook suggereert, maar draait allereerst om identiteit, verbinding en organisatieontwikkeling. Juist organisaties die niet luisteren naar de onderstroomverhalen die er zijn en zich beperken tot bovenstroomdata, komen zichzelf snoeihard tegen in de zoveelste geldverslindende, frustrerende, mislukte verandering. En in de gapende kloof tussen leiding en medewerkers. Tijd dus om wat recht te zetten: data en verhalen staan niet tegenover elkaar, maar hebben bestaansrecht náást en in relatie elkaar. Verhalen zijn data met een ziel, zoals onderzoeker Brené Brown het verwoordt.
Zijn er in jouw mensgerichte, inclusieve organisatie spinnenwebben, dooddoeners of holbewoners? Doorbreek de spiraal door hun verhalen op te halen en tegen het licht van de mooie kernwaarden te houden. Met baggerverhalen verbeter je je organisatie misschien wel meer dan met fraaie successen. Ze zetten namelijk in beweging. …
Fascinerend om te zien hoe we voordehand liggende principes uit ons eigen leven (en onze waarden!) loslaten wanneer we in onze organisaties aan de slag gaan. Zeker in verandering. Juist onze inzichten uit ‘het leven’ kunnen ons helpen om soepeler te veranderen.
2020 was een jaar van verhalen. En waar verhalen zijn, zijn helden. Maar een held heeft iets ongemakkelijks. Waarom we hardwerkende zorgmedewerkers maar ook onze organisaties beter niet tot helden kunnen bombarderen…
Zo langzamerhand weet iedere organisatie hoe belangrijk storytelling is: persoonlijke, samenhangende, concrete en authentieke communicatie. Maar wat nog niet iedereen zich realiseert: uiteindelijk gaat het niet om het verhaal dat je vertelt, maar om het verhaal dat je bént. En een goed verhaal zijn is oneindig veel moeilijker dan een goed verhaal hebben en vertellen.
Waarom is aandacht voor verhalen in organisaties ook in deze ingewikkelde coronatijd zo belangrijk? Omdat mensen juist in een ingewikkelde tijd verhalen vertellen en behoefte hebben aan verhalen. We zijn nu eenmaal zingevende wezens. Bekijk de vlog over de toegevoegde waarde van storylistening in deze tijd.
Bij veel organisaties komen kernwaarden, visie, missie etc. maar niet tot leven. ‘Ze’ doen er niets mee, hoor ik regelmatig van leidinggevenden. En ja, dat is erg. Want als het goed is, geven een missie en kernwaarden richting aan concreet gedrag. Bovendien zijn het beloften aan klanten die moeten worden waargemaakt. Deze blog laat je zien hoe eenvoudig het kan zijn om betekenis te geven aan abstracties. Door het gesprek op een een verhalende manier in te zetten….
