Die verhalen, zijn die nou ‘waar’? Deze vraag word mij vaak gesteld. Maar dat is niet waar het om draait: veel waardevoller is het wanneer je een verhaal accepteert als de werkelijkheid van de verteller. Dat brengt je verder. Maar op één verhaal kun je niet lopen. Daarom draait het uiteindelijk allemaal om patronen, patronen, patronen.
Begin juni overleed mijn moeder. Haar levensverhaal eindigde. Tegelijkertijd gingen de verhalen over haar stromen – bij mij en anderen. Er kwamen mooie, ontroerende, grappige, kenmerkende, lieve en soms minder mooie verhalen naar boven. Al die verhalen samen lieten zien wie mijn moeder was.
Voor mij is het aanleiding om weer eens stil te staan bij deze vragen en de noodzaak om verhalen in te zetten wanneer je mensen mee wilt krijgen in een verandering:
• Waarom zitten we allemaal vol verhalen – ook al zien we onszelf vaak niet als goede verhalenvertellers?
• Waardoor zijn onze verhalen over hetzelfde zo verschillend – ook al maken we hetzelfde mee?
• Waarom kunnen we juist in ons werk en in verandering niet zonder verhalen – al denken sommigen daar echt anders?
Echte verandering gebeurt niet door bordjes te verhangen, mensen op training te sturen, een nieuwe visie op intranet te zetten of een roadshow langs de afdelingen te houden. Maar door gesprekken en dialoog. “Veranderen is meer dan wat ook door middel van taal en communicatie een nieuwe werkelijkheid creëren”, zeggen De Caluwé en Vermaak daarover. Maar kunnen we dat nog: goede gesprekken voeren en een dialoog op gang krijgen en houden? En hoe kan storylistening daarbij helpen?
NRC-columnist Caroline de Gruyter spoort onze leiders aan om ons, burgers, het grotere narratief te laten zien. Pas dan kunnen we écht in beweging komen en ons gedrag veranderen waar dat nodig is. Columnist Ewoud Sanders wordt juist gek van dat woord narratief.
Waarom hebben we toch zo’n groter narratief nodig om in beweging te komen, zowel in de samenleving als in onze organisaties? Maar waarom werkt de suggestie van het bestaan van dat ene, ware narratief eerder averechts? Wat werkt beter?
Fascinerend om te zien hoe we voordehand liggende principes uit ons eigen leven (en onze waarden!) loslaten wanneer we in onze organisaties aan de slag gaan. Zeker in verandering. Juist onze inzichten uit ‘het leven’ kunnen ons helpen om soepeler te veranderen.
Waarom is aandacht voor verhalen in organisaties ook in deze ingewikkelde coronatijd zo belangrijk? Omdat mensen juist in een ingewikkelde tijd verhalen vertellen en behoefte hebben aan verhalen. We zijn nu eenmaal zingevende wezens. Bekijk de vlog over de toegevoegde waarde van storylistening in deze tijd.
Wereldwijd is het bedroevend gesteld met employee engagement: de emotionele verbinding van medewerkers met de doelen van hun organisaties, waardoor ze bereid zouden zijn ‘die extra, niet verplichte meter’ te maken. Hele (kostbare) programma’s worden ervoor opgetuigd. Want employee engagement maakt ook het verschil tussen succesvolle en minder succesvolle organisaties. Maar waarom moeilijk (en duur) doen als het ‘gemakkelijk’ kan?
Bij veel organisaties komen kernwaarden, visie, missie etc. maar niet tot leven. ‘Ze’ doen er niets mee, hoor ik regelmatig van leidinggevenden. En ja, dat is erg. Want als het goed is, geven een missie en kernwaarden richting aan concreet gedrag. Bovendien zijn het beloften aan klanten die moeten worden waargemaakt. Deze blog laat je zien hoe eenvoudig het kan zijn om betekenis te geven aan abstracties. Door het gesprek op een een verhalende manier in te zetten….
Wat gebeurt er als je je werk framet als een niemendalletje? De kans is groot dat het dat dan ook wordt. Ik zag het laatst vóór mijn ogen gebeuren, op een vlucht van Santiago naar Buenos Aires. Framing heeft, voordat je het weet, een zelfvervullend effect. Hoe praat jij over je werk?
Er is een hardnekkig misverstand over veranderen: mensen zouden er niet van houden, dus leidt het onvermijdelijk tot weerstand en gedoe. Maar weerstand wordt vooral gecreëerd. En is dus ook echt te vermijden. Zin- en betekenisgeving zijn daarvoor onmisbaar. Hoe krijgen verhalen het gesprek over zingeving op gang?
